2015-16 թվականներին, երբ քննադատում էի իշխող ՀՀԿ-ի քաղաքական կուրսը, բազմաթիվ մարդիկ ոգևորում էին, թե արդարության համար եմ պայքարում։ ՔՊ-ի այժմյան մի շարք ակտիվ դեմքեր այն ժամանակ ակտիվ հանրապետականներ էին, հիմնականում՝ երիտթևի վազվզող ջահելներ ու ֆշշացնելով էին նայում ինձ ու ինձ նման մարդկանց, ովքեր համարձակվում էին չհամաձայնել Սերժ Սարգսյանի քաղաքական կուրսի հետ։
Հիմա, երբ քննադատում եմ ՔՊ-ի քաղաքական կուրսը, հենց նույն մարդիկ դա համարում են ոչ թե արդարության համար պայքար, այլ՝ պետականության դեմ գործողություն։ Այսինքն, այն, ինչ կարելի էր ասել ՀՀԿ-ին, չի կարելի ասել ՔՊ-ին։
Իրականում ես համաձայն եմ, որ ՀՀԿ-ին չի կարելի ասել այն, ինչ պետք է ասել ՔՊ-ին, քանի որ, իր բոլոր սխալներով հանդերձ, ՀՀԿ-ն գոնե չի դավաճանել հայրենիքին ու չի վաճառել Արցախը։
Բայց նաև չմոռանանք, որ 2015-16-ին կամ դրանից առաջ ակտիվ հանրապետական մի շարք մարդիկ 2018-ին սահուն կերպով դարձան ակտիվ ՔՊ-ական։ Ամենավառ օրինակը էկոնոմիկայի ներկա նախարար Գևորգ Պապոյանն է, պատգամավոր Շիրակ Թորոսյանը և բազմաթիվ այլ մոլեռանդ ՔՊ-ականներ, որոնք թաղել են ՀՀԿ-ական անցյալը, հույս ունենալով, թե մարդիկ չեն հիշի իրենց երդումները ՀՀԿ-ին ու հետո արագ ճամբարափոխությունը։
Ստացվում է՝ եթե քննադատում ես նախկիններին, ապա հայրենասեր ես, բայց եթե քննադատում ես ներկաներին, ապա նախկին ես։
Սա մանիպուլյացիա է, որը պետք է անտեսեն խելացի մարդիկ և ասեն այն, ինչ մտածում են Նիկոլ Փաշինյանի գլխավորած կառավարության մասին։ Մի վախեցեք, որ հիմարները ձեզ նախկին կամ այլ անուն կկպցնեն։
Նաիրի Հոխիկյան